W roku liturgicznym obchodzimy liczne nabożeństwa, które dzięki bogatej symbolice przybliżają nas do Boga, ale także są przejawem ludowych obyczajów, pielęgnowanych przez wieki i przekazywanych z pokolenia na pokolenie. Wiele tradycyjnych nabożeństw jest skierowanych ku osobie Maryi. Warto wspomnieć choćby zwyczaj śpiewania „Godzinek”, czy msze święte roratnie.

Zwyczaj palenia świec roratnich

Roraty odprawiane w okresie adwentu czczą Matkę Bożą poprzez specjalną świecę. Świeca roratnia pojawia się w centralnym miejscu świątyni, przy ołtarzach z wizerunkiem Maryi, a także w dłoniach wiernych przybyłych na nabożeństwo.

Roratka to specjalna świeca na której znajdują się litery MA, oznaczające Matkę Przenajświętszą. Najczęściej występuje w jasnym kolorze (biały, jasno-żółty) i jest udekorowana niebieską wstążeczką i kilkoma zielonymi gałązkami.

Świeca roratnia to symbol Maryi, niosącej ludziom światłość, czyli Jezusa Chrystusa. Skromna niewiasta z Nazaretu przybliża nas do swojego syna, który ma moc zbawić świat.

Wieńce adwentowe

Kolejnym symbolem, nierozerwalnie kojarzącym się z Adwentem jest tradycja ustawiania wieńców. Wieniec adwentowy można zrobić w kościele lub w domu. Na stelażu z zielonych, świerkowych lub jodłowych gałązek ustawia się cztery świece, zapalane po jednej w każdą kolejną niedzielę Adwentu. Każdy kolejny płomień ro znak, że przyjście na świat Jezusa jest już coraz bliżej.